Nienke

 "Wat heb ik gedaan" vroeg ze zich af. "Of beter: wat ga ik doen?"

Het was vroeg, heel vroeg. Met een smoes was ze opgestaan, had ze zich snel afgespoeld onder de douche en gemakkelijke kleren aan getrokken. "Maar je over je kleding geen zorgen", had hij gezegd. "Daar zal voor gezorgd worden." Ontbijt had ze niet door haar keel gekregen, een glas water was alles wat ze nam. En nu hoorde ze een auto stoppen in de straat. Ze wist dat het zijn auto was. Zijn auto. Hij. De oudere man met wie ze de afgelopen weken zo veel berichtjes had uitgewisseld. De man die haar intrigeerde, maar die haar ook had weten te verleiden om het gevaar tegemoet te gaan. Althans, zo voelde het. Ze kende hem niet, ze wist niet wat er zou gebeuren. Maar ze voelde één ding. Ze wist dat ze zich wou overgeven. Dat ze zich kon overgeven.

Toen ze als vosje op de site was gegaan, stond haar berichtenbox al snel vol. Ze had niet anders verwacht. Mannelijke hormonen vlogen om haar oren, maar ze roken niet aantrekkelijk. Af en toe klikte ze door op een profiel, maar ze zag vooral stijve piemels. Klein, groot, dun, dik maar vooral: lelijk. Het deed haar niet veel. Tot ze zijn woorden las. Het was in een keer raak.

Zijn foto's vielen niet eens tegen. Zeker niet voor zijn leeftijd, althans, de leeftijd die in zijn profiel stond. En het kleine stukje dat ze van zijn kaaklijn kon zien, stelde haar geruste. Een zachte lijn. En dat betekende een goede man, had ze ooit geleerd. Niet een voorspelbare man, niet een man die niet hard kon zijn, maar wel een goede man. Een man die je kon vertrouwen. En dat had ze gedaan.

De eerste gesprekken waren gesprekken in de namiddag. Wat ze toen nog niet wist was dat hij 's avonds vaak keek of zei nog gereageerd had. Eerst op de site, later op het mailadres dat ze uitgewisseld hadden. Maar daarin stelde ze hem teleur zonder hem teleur te stellen. Hij was niet opdringerig, gaf haar de tijd, de ruimte en leek te begrijpen dat ze die nodig had.

"Waarom heb ik na twee dagen al mijn grootste fantasie met hem gedeeld?" vroeg ze zich af terwijl ze haar jas pakte en de voordeur opende. 

"Waarom ga ik dit doen? " Maar het voelde goed. Heel goed. En tegelijkertijd was er een onzekerheid, een spanning over wat er komen zou. Eén ding wist ze zeker. Als dit niet haar dag zou worden, als hij er niet in zou slagen om dit haar dag te maken, dan zou niemand anders er in slagen.

Ze had de dag zelf ook zorgvuldig voorbereid. Hoewel zwart en rood de kleuren waren waar ze het over gehad hadden, had ze uiteindelijk gekozen voor haar favoriete groene setje. Groen. Het stond zo mooi bij haar rode haren, zei haar vriend zo vaak. Maar dat was niet de enige reden. Groen. Het rijmde op zijn naam, die ze hem uiteindelijk gedwongen had te geven. Hij had er uiteindelijk niet meer moeilijk over gedaan. Met hun afspraak in zicht, had hij alles over zichzelf verteld dat ze had willen horen. Elk detail had ze nagetrokken. En elk detail klopte. Niet dat ze echt getwijfeld had, maar ze wist dat ze grenzen over zou gaan. En ze wilde zich veilig voelen. Veilig in de onzekerheid over wat komen ging.

Op straat stond een Audi-cabrio, met een man ernaast. Ze herkende hem meteen. "Die paar kilo te veel vallen wel mee", was het eerste dat ze dacht. Want het waren inderdaad maar een paar kilo. Eigenlijk niet zichtbaar. En dan nog. Zijn gezicht had een jeugdige uitstraling, niet in het minst door zijn stralende ogen en zijn vriendelijke glimlach. "Welkom", zei hij terwijl hij de passagiersdeur voor haar opende. "Welkom op deze rit, speciaal voor jou."

Hoewel het nog vroeg was, had hij het dak van de auto al opengedaan. "Je kunt de stoelverwarming aanzetten. Dat is dit knopje." Hij boog even voor haar langs, waarbij zijn rechterarm heel even haar buik raakte, net onder haar borsten. Het had wel even net wat hoger mogen zijn, dacht ze. Een kleine aanraking zou nu al genoeg zijn om haar tepels heerlijk stijf te maken. Maar ze wist ook dat hij daar de man niet toe was. Hij vond zijn eigen lust nog meer in de opbouw dan zij zelf deed.

"En", vroeg hij terwijl ze de straat uitreden, "heb je gisteravond gedaan wat ik je vroeg?". Ze slikte en knikte. "Ja..." het klonk bijna aarzelend, terwijl er geen reden was om te aarzelen. "Vertel", zei hij. "Ik ben benieuwd."

Weer slikte ze. Natuurlijk wou ze hem vertellen hoe ze heerlijk vroeg met haar vriend naar bed was gegaan. Natuurlijk wou ze vertellen hoe ze haar vriend gepijpt had en daarbij stiekem zijn naam een paar keer gefluisterd had, zonder dat haar vriend het hoorde. Maar het voelde ook raar, te intiem misschien wel, om dit te vertellen terwijl ze de wijk uitreden en ze vooral hoopte dat niemand die ze kende haar zag, haar haren wapperend in de wind.

"Het ging zoals jij beschreef dat het zou moeten gaan. En het was fijn."

"Daar ging het om. En als je je er ongemakkelijk bij voelt, je hoeft geen details te vertellen." Even legde hij zijn hand op haar blote knie. Als een automatisme schoof ze haar benen iets verder uit elkaar, alsof ze hem wilde uitnodigen om haar verder aan te raken. Dat hij dat niet deed was geen teleurstelling. Integendeel. Het was een voorbode van wat nog komen zou.

Een paar minuten zwegen ze. Ze dacht dat ze naar de snelweg reden, maar net voor ze die op zouden draaien, nam hij een B-weg. "Snelweg is eigenlijk niet leuk met een cabrio", zei hij. Even keek hij haar aan. "Het enige leuke is als jij de truckers gaat verleiden." Hij legde zijn rechterhand op haar linkerschouder en trok het bandje van haar jurkje naar beneden. "Mooi groen", zei hij terwijl hij het bandje van haar bh vastpakte. De gedachte dat hij het verder naar beneden zou schuiven, maakte haar tepel stijf. Maar hij legde zijn hand op het stuur om de bocht te nemen.

"Truckers verleiden". Het spookte even door haar hoofd. En hij zweeg, alsof hij wist dat zij nu even aan het denken was. Parkeerplaatsen, mannen, heel veel mannen. Ruwe mannen, brute mannen die weken geen vrouw hadden gezien. Mannen die niet wisten hoe snel ze haar gaten moesten vullen. Alle gaten. Het geile idee om genomen te worden terwijl ze niet meer wist door wie, niet meer wist door hoeveel. Ze wilde zijn hand voelen tegen haar nat wordende kut, maar hij voelde niet. En daarom deed ze het maar heel even zelf en streelde haar schaamlippen. Even.

"Niet al gaan klaarkomen he", lachte hij. Daar is het nog wat vroeg voor.

"Oh, maar ik kan heel vaak..."

"Dat weet ik", zei hij nog vriendelijker. "Althans, ik denk dat ik dat weet. Maar jij weet nog niet wat deze dag gaat brengen. En daarom stel ik voor dat je je nog even inhoudt."

Door die laatste opmerking pas voelde ze zich bijna betrapt. Betrapt op haar eigen lust, haar eigen verlangen. Ze legde allebei de handen op haar knieën, als in een kuise pose voor een foto. Haar benen deed ze iets dichter bij elkaar, zodat haar dijen elkaar raakten. 

"Eigenlijk zijn er heel veel vragen die ik je nog niet gesteld heb", zei hij terwijl hij een nog kleiner weggetje op draaide.

"Zoals?" vroeg zij.

"Ik weet niet of dat uitmaakt", was zijn eerlijk klinkende antwoord. "Ik maak de dag met de dingen die ik weet. En de dingen die ik niet zeker weet, zullen we tegenkomen. Jouw reactie zal het antwoord zijn. Het komende half uur vraag ik van je om alles, maar dan ook alles te doen wat ik zeg. Maar niemand zal je aanraken, niemand zal aan je komen. Zelfs ik niet. Je mag nee zeggen."

Ze kon geen nee zeggen. Want nee zeggen zou betekenen dat ze nooit zou weten wat hij van haar had willen vragen. En boven alles wilde ze dat weten. Wat hij van haar wilde, wat hem op zou winden maar bovenal, of hij er in zou slagen haar op te winden. En dat hij iets bedacht had waarbij niemand haar mocht aanraken, dat maakte haar alleen maar meer nieuwsgierig. Ze wist dat ze niet verder zou kunnen zonder het antwoord te weten.

"Laat horen." Ze probeerde zich stoerder en zelfverzekerder te laten klinken dan dat ze eigenlijk was.

"We rijden zo meteen de snelweg op. En weg gaan ons op truckers richten. Vijf keer schuif jij je jurkje zo hoog op dat je mooie groene stringetje te zien is. En vijf keer doe jij de schouderbandjes van je jurkje omlaag, zodat je alleen in je bh zit. Wanneer krijg je de meeste toeters? Bij het stringetje of de bh?"

"Is dit een weddenschap?"

Hij lachte even vriendelijk. "Zo mag je het noemen ja. En als ik jou was zou ik zorgen dat ik zou winnen. Anders begin je de dag wel heel beroerd." 

"Eh... als ik dan ook mijn bh wat verder naar beneden schuif". Het floepte eruit en terwijl ze het zei twijfelde ze of ze dat wel zou willen doen.

"No way, we houden ons aan de spelregels."

"Bh" het was een willekeurige keuze. Ze had geen flauw idee. Maar opwindend klonk het wel.

"Ik mag beginnen", zei hij. Voor het eerst klonk zijn stem bijna dominant. "Je mag je jurkje omhoog schuiven, zodat je stringetje zichtbaar is."

Ze tilde zonder verder na te denken haar billen even omhoog, trok haar jurkje over haar dijen en zorgde ervoor dat haar groene stringetje goed zichtbaar was. Evenals het donkere vlekje in het midden, waar haar geile vocht druppelde.

"Goed zo", zei hij terwijl hij voor haar onverwacht een afslag nam. Een minuut later zaten ze op de snelweg. "He Audi" zei hij, "zet de timer op vijf minuten." Tot haar grote verbazing antwoordde de auto. "Kan hij praten?" vroeg ze. "Wat nu van belang is, is dat hij kan tellen."

Hij reed de eerste vrachtwagen voorbij en bleef, toen ze naast de cabine zaten, naast de vrachtwagen rijden. Ze keek door het raam en het duurde niet lang voor ze zag dat het bebaarde gezicht van de trucker naar rechts keek. "Spreid je benen nog maar iets verder", zei hij. Nog voor ze dat deed, klonk een opwindend getoeter van de vrachtauto. Ze keek naar rechts, en zag de opgestoken duim van de trucker. 

"Dat is één" zei hij tevreden. "Ik lig op schema. En jij ook."

Vrachtwagen twee was in aantocht. Maar hoe ze ook probeerden, er kwam geen reactie. "Geen interesse", zei hij. "Daar zal hij van balen. Maar jij mag het ook nog even proberen. Flash hem eens."

Dat kwam iets sneller dan ze verwacht had. Maar ze wist wat hij bedoelde, en het idee dat zij in zijn tijd al gelijk kon maken, wond haar op. Ze schoof het rechterbandje van haar bh omlaag en ontblote haar rechterborst. Precies op dat moment toeterde hij. De vrachtwagenchauffeur keek, maar gaf geen reactie.

"Je had je string moeten kiezen", zei hij terwijl hij gas gaf en even naar rechts ging om de auto's achter hun voor te laten. "Vrachtwagenchauffeurs houden van stringetjes. Maar goed. Dit was ook wel een bijzondere. Ik denk dat zijn vrouw een camera heeft geplaatst om te kijken wat hij doet."

"Zou het echt..." Ze beet zich op de tong. Dat was de verkeerde vraag, besefte ze voor dat ze hem helemaal gesteld had.

De volgende twee vrachtwagens waren meteen raak. Voor hem dan. Een paar tellen waren genoeg om de chauffeurs te laten toeteren. Zo snel ging het, dat ze niet eens een goede kans kreeg om naar binnen te kijken. Anonieme mannen die haar zagen, haar benen wijd, met een steeds natter wordende string.

Hij strekte zijn rechterhand naar haar middel, bijna kietelend, en gleed tussen haar dijen. Het stringetje nam hij tussen duim en wijsvinger en kneep het verder bij elkaar. Ze voelde hoe het bijna helemaal in haar kutje verdween en haar schaamlippen zichtbaar werden. "Op naar de laatste twee", zei hij. "He Audi, hoe lang nog". "Nog twee minuten", antwoordde de auto.

Die twee minuten waren niet nodig. Sneller dan zij kon tellen kwamen de vierde en vijfde toeter. Met een opwinding, die haar deed trillen van genot. "Mijn god..." stamelde ze na de vijfde.

"Geil he", zei hij. Ze knikte. "Heel opwindend."

"Vermijd je nu het woord geil", vroeg hij bijna plagend. "Jammer. Als je dat woord had gebruikt, had je misschien wel een beloning gekregen."

"Een beloning...", ze beet zich op haar lip. Wat zou ze graag een beloning ontvangen. Een beloning van hem. Door hem. Ze wilde weten wat de beloning geweest was, maar vroeg het niet. 

"Ik zal proberen me beter te gedragen", zei ze. "Excuses."

"Ik ben niet heel gevoelig voor excuses. Maar schuif je bandjes maar van je schouder. Voorzichtig schoof ze met haar rechterhand haar linkerbandje omlaag en tilde vervolgens de autogordel een klein stukje op, zodat ze ook haar rechterbandje omlaag kon schuiven. Even keek ze naar haar borsten. Heel vaag zag ze haar stijve rode tepels door haar bh heen. Maar zo vaag, dat ze zich afvroeg of iemand het zou zien.

Het voelde sexy, maar niet meer dan dat. De opwinding van haar bijna naakte kutje was veel groter geweest. Alsof hij vooraf gevoeld had dat dit haar veel minder zou doen, veel minder zou opwinden. En niet alleen haar wond het minder op. De eerste vrachtwagenchauffeur die ze voorbij reden keek wel even, maar toeterde niet. De tweede zwaaide even, maar pas toen zij met haar arm een trekkende beweging maakte, klonk er een licht getoeter. "Die telt niet", zei hij streng. "Alleen spontane toeters tellen. Hier heb jij om gevraagd."

Ze knikte. "Ik begrijp het."

"Nul", zei hij even later. "Eh... zijn die vijf minuten al om? En we zijn maar twee vrachtwagens voorbij gereden...".

"Ik bepaal de tijd, ik bepaal hoe we rijden. En hij hebt verloren."

Hij reed een parkeerplaats op en zocht een rustig plekje. "Doe je bh maar uit. Ik heb iets beters voor je." Langzaam schoof ze de bandjes van haar bh omlaag en draaide hem om haar lichaam zodat ze het sluitinkje kon openen. Het voelde geiler dan het rijden, haar tepels zo bloot in de buitenlucht. Ook al was nog niemand die het zag. Ook hij niet. Bijna verveeld had hij zijn linkerarm op het portier gelegd en keek hij naar buiten. "Er ligt iets in het handschoenenvakje. Doe dat maar aan."

Ze opende het vakje, en kreeg meteen een teleurstelling te verduren. In het kastje lag een wit topje wat er zo op het eerste gezicht niet al te sexy uit zag. Eerder integendeel. Ze trok het aan en voelde dat het strak zat, eigenlijk te klein. Haar tepels, die minder hard waren dan even daarvoor, priemden zich in de stof.

"Draai je eens mijn kant op", zei hij terwijl hij iets uit het opbergvakje in zijn portier pakte. Ze kon niet goed zien wat het was.  "Doe je ogen maar heel even dicht." Ze voelde zijn hand op haar borst, voelde dat hij het topje iets van haar lichaam trok en vervolgens koud metaal tegen haar huid. Het geritsel dat klonk als het knippen van een schaar. Na haar linkerborst was haar rechterborst aan de beurt. 

"Je mag je ogen weer open doen", zei hij. Ze keek naar haar borsten, die bijna helemaal bloot waren. Het gat dat hij geknipt had, was groter dan dat ze dacht gevoeld te hebben toen hij knipte. Vervolgens pakte hij een zwarte stift. Met een paar ferme streken van de stift zette hij een aantal pijlen om beide borsten. De punten wijzend naar haar tepels.

Vervolgens pakte hij een zakje dat in de middenconsole lag. "Hier, daar staat een prullenbak. Ga dit maar even weggooien. "Maar doe eerst even je jurkje uit. Dat staat zo stom, als dat nog half om je heen flubbert."

Ze keek om zich heen. De afstand naar de prullenbak was een meter of veertig en ze moest een grijze stationwagon voorbij op weg er naar toe. "Ga maar" zei hij terwijl hij over haar heenboog en het portier aan haar kant openende. Even raakte zijn elleboog haar linkerborst. Een korte golf van opwinding schoot door haar heen. Ze stapte uit, liet het jurkje op de grond zakken, pakte het op en legde het achter in de auto. Daarna nam ze het zakje aan. "Je hoeft het zakje alleen maar te legen", zei hij. "Vervolgens neem je het zakje mee terug."

Haar billen waren bijna naakt in de string, en ze trok haar topje zover het ging naar beneden. Maar het was niet lang genoeg om haar billen helemaal te bedekken. Voorzichtig liep ze naar de prullenbak, om niet te veel te bewegen met haar onderlichaam. Langs een wildvreemde lopen met half blote billen en naakte borsten, het voelde toch anders dan een beetje flashen op de snelweg. Maar toen ze langs te stationcar liep en een blik naar binnen wierp, zag ze dat de auto leeg was.

Snel liep ze de laatste meters naar de prullenbak, leegde het zakje en draaide zich om. Ter hoogte van de cabrio liep een man. De man van de stationcar? Even aarzelde ze, maar toen zag ze hoe hij haar wenkte, zijn hand boven de voorruit. Het was duidelijk dat ze niet mocht blijven staan. Ze sloeg haar linkerarm voor haar borsten, in een poging ze te bedekken. Met haar rechterhand probeerde ze haar topje tot onder haar string te trekken. 

Met haar adem ingehouden van de spanning, liep ze op de man af, langzaam op haar af liep. Hoewel, man... Het bleek eerder een jongen van begin 20. Een knappe jongen bovendien. Bij de cabrio bleef de jongen staan. Hij legde zijn linkerarm op het portier en leek heel even de praten met "haar" chauffeur, pakte zijn riem en maakte die los. Nog een paar meter was ze van hem verwijderd. Zijn broek viel half open en alleen zijn boxer verhulde dat hij niet alleen groot geschapen was, maar ook opgewonden.

Verder lopen kon ze niet, ze stond nu bijna tegen hem aan. Maar het portier kon ook niet open, hij leunde er tegenaan. Ze probeerde de blik van de bestuurder te trekken, maar die keek de andere kant op, alsof ze er niet was. Toen strekte de jongeman zijn rechterarm uit en greep haar stevig van beneden vast. Zijn hand gloeide tegen haar geile schaamlippen. "Wat...?"... ze stamelde even, maar maakte haar vraag niet af. Zij vingers gleden onder haar string, in haar kut. Ze liet het toe. Ze wilde het toelaten. En zelfs als ze niet wilde, was er geen andere keus.

"Volgens mij was je opdracht het zakje leeg te maken". De stem van de jongeman klonk zacht en vriendelijk. En eerder een beetje aarzelend dan dwingend. Alsof hij opgeroepen was door hem om te komen, maar zichzelf niet goed raad wist met de situatie. Opgewonden was hij wel, voelde ze toen hij jaar hand vastpakte en tegen zijn boxer drukte. Een harde, geile pik.

Hij liet zachtjes zijn vingers uit haar kut glijden, legde zijn rechterhand op haar hoofd en drukte haar naar beneden. Het was niet dat hij kracht zette, maar zij voelde wat ze moest doen en ging op haar knieën zitten. Haar lippen raakte de stof van zijn boxer en zij voelde zijn geilheid er door heen. Zachtjes begon ze aan zijn boxer te likken. Ze proefde de smaak van nat wordend textiel. Met haar tanden beet ze in de elastieke band en trok ze zonder haar handen te gebruiken zijn slip omlaag. Een mooi, grote eikel toonde zich glimmend even aan haar ogen, voor ze hem in haar mond nam. Het warme kloppen wond haar op. Afwisselend streelde ze met haar tong zachtjes zijn eikel, en slokte ze gulzig zijn warme pik tussen haar lippen. Zijn kreunen maakte haar geil. "Hij is voor jou", klonk het zacht vanuit de auto. "Neem hem, harder dan je ooit genomen hebt". 

Ze zette haar tanden in zijn vel en genoot van zijn siddering. Even maar, toen liet ze hem weer los en begon hem weer zachtjes met haar tong te strelen. Zijn schokken werden heftiger en heviger. Ineens trok hij terug. En met het terugtrekken voelde zij hoe zijn geile vocht over haar gezicht spoot.

"Ben je klaargekomen" vroeg de bestuurder. Ze wilde antwoorden "nee" maar besefte zich net op tijd dat die vraag niet voor haar maar voor hem bedoeld was. De jongeman knikte, trok zijn broek omhoog en liep er snel vandoor.

Het portier van de cabrio zwaaide open en ze stapte in. Ze klapte de kleine zonneklep omlaag en schoof het spiegeltje open. Met haar tong proefde ze het geile zaad dat overal over haar gezicht zat. "Laat dat maar even zitten", zei de bestuurder. "Je hebt het zakje goed geleegd. En hier. Trek je jurkje maar even aan. Staat toch leuker. En laat je string en bh maar uit."

Toen ze even later de snelweg weer opreden, speelde de wind met haar jurkje. Het leek wel alsof de wind probeerde om haar te laten flashen, maar het lukte net niet. Een paar keer keek een automobilist die ze voorbijreden haar in het gezicht. Zouden ze zien dat het nog vol sperma zat? vroeg ze zich af. Een heerlijk idee eigenlijk. Ze sloot even haar ogen en genoot. Van de wind die met haar speelde, van het zoemen van de auto maar vooral van de gedachte aan de man die naast haar zat en haar mee zou nemen naar de volgende, onbekende bestemming.

Het duurde niet lang, of ze reden over een smal weggetje door een donker bos. Na een paar kilometer draaide ze een oprijlaan op. Aan het einde van de laan zag ze een groot huis, eerder een kasteel dan een huis. Maar het was duidelijk geen kasteel uit een kindersprookje. Eerder was het een kasteel uit een spannend, donker verhaal. Ja, er waren twee torens. Ja, er was een mooie, houten poort. Maar het kasteel was vooral donker, met kleine ramen.

"Stap maar uit", zei hij. Ze weten dat je komt.

Hij bleef achter in de cabrio. Even keek ze achterom. Zou hij niet meekomen? Aan de ene kant hoopte ze van wel. Zijn aanwezigheid zou toch een gevoel van bescherming geven. Aan de andere kant was het ook spannend als ze niet wist waar hij zou zijn. Want ergens kon ze zich niet voorstellen dat hij niet in de buurt zou zijn. Dat hij niet een oogje in het zeil zou houden.

Nog voor ze de poort had bereikt, hoorde ze de cabrio schakelen. Even draaide ze zich om en zag hoe hij wegreed.

Tijd om na te denken kreeg ze niet. De poort zwaaide open. Een oudere vrouw, gekleed als een ouderwetse hulp, deed open. Ze droeg een zwarte jurk met daarover een witte schort, stevige schoenen en een wil kapje op haar hoofd. Ze lachte vriendelijk. "Kom binnen. Je komst was al aangekondigd."

Ze stapte binnen in een donkere maar ruime gang. Aan de beide zijden zaten enkele donkere, houten deuren. Aan het einde was een grote, brede trap. De gang was verlicht met kaarslicht en enkele spotjes die op de grote schilderijen schenen die aan de muren hingen. Ze liet de beelden even op zich inwerken. Het waren schilderijen van naakte vrouwen, in de stijl van oude meesters. Althans, qua schilderstijl en kleuren. Maar toen ze beter naar het eerste schilderij keek, zag ze dat er toch iets anders was. De vrouw op het schilderij zat buiten, aan een meer, naakt en met haar benen uit elkaar. Haar vagina was met zorg en in detail geschilderd. Op het tweede schilderij stond een vrouw afgebeeld die in bad zat. Op de achtergrond ontdekte ze een man, naakt, met een stijve pik die hij in zijn hand hield. En zo bevatte elk schilderij een detail dat je meestal niet in een museum ziet.

"Je mag hier naar binnen", zei de huishoudster terwijl ze een deur in het midden van de gang open deed.

De ruime was zo mogelijk nog donkerder dan de gang, waarvan het schemerlicht haar oplichtte in de deuropening. "Dag Nienke", klonk een vriendelijke mannenstem. "Jurriaan had ons al gemeld dat we het genoegen hebben je vandaag te mogen ontvangen. Kom binnen."

Aarzelend zette ze twee stappen naar voren op ouderwetse, dikke vloerbedekking. Ze ontwaarde langzaam in wat voor ruimte ze zich bevond. Voor haar stond een grote, houten eettafel met wel tien stoelen met hoge rugleuningen. Erachter een grote open haard, waar een klein vuur inbrandde. Aan de linkerkant leken enkele stoelen te staan met mensen in, drie, vier. Maar duidelijk zien kon ze het niet.

"Misschien moet je even wat extra kaarsen aandoen en het vuur opstoken, Marie", zei hij tegen de huishoudster, op een veel dwingendere toon dan de hij tegen haar had gezegd. "Dat is goed meneer Ronald", antwoordde Marie. "Hoe belieft het u dat ik binnenkom?"

"Kruip maar even", zei Ronald. "Dan kun je meteen even kijken of de vloer nog goed schoon is." Hij lachte, schijnbaar minachtend maar ergens, heel diep, klonk de lach niet als onaangenaam.

"Nee, wijs Nienke eerst even naar haar stoel. Dan kan ze even rustig zitten en de sfeer in zich opnemen."

Nienke voelde de arm van Marie in de hare haken, en liet zich naar rechts geleiden. Er stond een grote, houten stoel. Marie draaide haar en drukte haar naar beneden. "Wees maar niet bang. Deze stoel zit best lekker", fluisterde Marie tegen haar. Dat laatste klopte en de zachte zitting gaf haar even enige ontspanning. Maar toen Marie voor haar ging zitten en haar jurkje zo ver omhoog schoof dat haar dijen zichtbaar werden, won de spanning van de ontspanning. "Doe je benen maar iets verder uit elkaar", fluisterde Marie. Nienke gehoorzaamde en voelde dat - als de schemering het niet zou verhullen - haar geslacht grotendeels zichtbaar zou zijn.

Op handen en knieën kroop Marie door de kamer. Ze ontstak eerst kaarsen op de tafel, vier grote kaarsen. Het was niet makkelijk voor haar, eigenlijk waren de kaarsen net te hoog. Ze moest met haar knieën iets van de grond komen, om het lont te bereiken. Daarna kroop ze naar de haard. Ze porde met de pook, gooide er een tweetal nieuwe blokken op en porde opnieuw.

"Is het zo naar uw aller tevredenheid, heren", vroeg ze. "Ik ben voor nu tevreden", zei Ronald. En dat is denk ik even het belangrijkste. Je mag Chantal even roepen, om ons opnieuw wat in te schenken en wachten in de keuken."

Marie knikte en kroop de kamer uit. Net voor ze om de deur verdween, draaide ze haar gezicht heel even naar Nienke. Een blik waarmee ze vertrouwen wilde uitstralen. Maar Nienke wist dat het echte vertrouwen pas zou komen, als hij zou komen. Zou hij komen? Ze had de sterke drang om het te vragen, maar ze wist dat het niet de bedoeling was, dat ze hem eerder zou teleurstellen dan plezieren als ze dat zou doen.

Nogmaals keek Marie haar aan. Het leek alsof ze met haar hoofd een beweging voordeed, een beweging die Nienke zou moeten maken. Daarna draaide ze haar blik naar een schilderij en nam Nienkes ogen mee. Op het schilderij stond een jonge vrouw, in de kamer waar zij was, in de stoel waar zij zat in een jurk zoals zij droeg. De vrouw had haar hoofd achterover en haar rechterhand lag tegen haar schoot. Een felle vonk schoot uit het haardvuur en even was het schilderij beter belicht. Ze zag wat haar opdracht was. De vrouw op het schilderij speelde met zichzelf. Ze aarzelde, maar begreep meteen dat aarzelen geen zin had en nam haar clit tussen duim en wijsvinger en begon zichzelf zachtjes te strelen.

"En oh", zei Ronald, "laat Chantal een glas wijn voor haar meenemen. Rood of wit?" Het was duidelijk dat water geen keuze was. "Wit", zei ze.

Nog geen minuut later kwam een dienblad met daarop een glas wijn en een karaf met sterke drank en vier glazen om de deur. Chantal was een jonge vrouw, van haar leeftijd of misschien iets ouder. Ze was lang, slank en droeg slechts een zwarte string en bh. En eigenlijk zelfs die niet. De tepels waren slechts bedenkt door een dun stukje gaasachtige stof, evenals haar kruis. Het was duidelijk dat ze niet zomaar een hulp was.

Ze zette het dienblad op tafel en pakte het glas wijn. Naast Nienkes stoel stond een klein bijzettafeltje, dat Chantal iets naar voren schoof. Ze zette het glas erop en kwam zo dicht bij, dat Nienke de warmte van haar lichaam kon voelen. "Wat een heerlijk lichaam", dacht ze bij zichzelf. De fantasie was er al langer, maar Chantal wist met een enkele knipoog concreet verlangen aan te wakkeren. Wat zou het heerlijk zijn om met haar te mogen zoenen.

Het leek alsof Chantal haar begreep. Kort streelde ze haar bovenbeen en gleed ze met haar hand richting de hare. Nienke sloot haar ogen, klaar om haar vingers te voelen.

Ronald schraapte zijn keel. "Pas op meisjes. Volgens mij zijn we daar nog niet."

"Nog niet... "het gonsde meteen door Nienkes hoofd... "Nog niet..."

"En we weten ook nog niet of we daar wel komen. Kom Chantal, we hebben dorst." Chantal draaide zich om en Nienke keek naar haar prachtige billen, mooi bruin in de warme gloed van het kaarslicht. Ze pakte het dienblad en liep naar de heren voor in de kamer. Elke schaduw kreeg een glas, in zijn handen aangereikt. En na het aanreiken van elk glas, hoorde Nienke hoe Chantal een pets op haar billen kreeg. Hoewel het hard klonk, maakte Chantal geen geluid. Het leek haar geen pijn te doen.

"Goed", zei Ronald toen ze alle vier een glas hadden. "Laten we ons eens gaan voorstellen aan onze gast. Prins, jij mag de eerste zijn."

Een man van middelbare leeftijd stond op en liep naar haar toe. Hij was lang, gekleed in een zwart kostuum, met zwart overhemd en stropdas. Hij had een kleine, getrimde baard en gebruind gezicht. Lelijk was hij zeker niet. Integendeel. Hij liep naar haar toe, zette het glas even op tafel, en drukte haar tegen haar schouder toen ze op wilde staan om hem te begroeten. "Je mag nog even blijven zitten", zei de Prins. Zijn stem klonk dwingend. Heel dwingend. Hij kuste haar op haar rechterwang en streelde haar heel even tussen haar dijen. Ze ontspande van zijn streling en opende haar benen iets verder, alsof ze hem wilde uitnodigen. Maar hij raakte haar verder niet aan, draaide zich om en liep terug.

"Prins is echt een prins", zei Ronald. "Zijn familie heeft dit kasteel al eeuwen in bezit."

Nienke knikte. Ze wist eigenlijk niet goed waarom, maar ze begreep het .

"Anton is onze jongste", zei Ronald. Anton stond op en liep richting de tafel, maar bleef staan in het licht van het haardvuur. Hij was jong, niet al te lang. Ook hij was in zwart pak, maar droeg geen stropdas. Zijn gezicht leek gladgeschoren, zijn donkere haren waren kort geknipt. Hij knikte haar vriendelijke toe. "Welkom".

"En de vierde ken je al." Haar hart sloeg over. De vierde man ging staan en hief zijn glas in haar richting. Hoewel ze weinig meer zag dan een schaduw, wist ze het zeker. Al begreep ze niet hoe hij zo snel binnengekomen was. Het was Jurria

Alleen het herkennen van hem, was voldoende om haar toch al natte kut nog natter te maken. Het spelen, dat bijna plichtmatig maar ook voorzichtig was begonnen, werd een intens genot. Bijna schaamteloos begon Nienke zichzelf te vingeren op een manier die heftiger was dan zo ooit gedacht had te durven doen in het bijzijn van anderen. Maar even was het of er geen anderen waren. Ze sloot haar ogen, wierp haar hoofd naar achteren en begin van zichzelf te genieten.

Maar ze genoot maar heel even. Toen voelde ze een sterke hand om haar pols. "Wat ben jij aan het doen? " Zijn stem klonk bijna lacherig. "Je zit dat geile kutje van je nu toch niet klaar te maken alsof wij er niet zijn? Alsof wij niet een bijdrage moeten leveren aan jouw genot. Nee meisje, je gaat nu echt te snel."

Ze opende haar ogen en keek Jurriaan recht in zijn gezicht, slikte alsof ze "sorry" wilde zeggen. En eigenlijk wilde ze dat ook, beseffend dat ze haar eigen geilheid even te ver had laten gaan. Of misschien was te ver niet het goede woord. Te vroeg was dat in elk geval wel.

"Ik denk dat we er even voor moeten zorgen dat je handen niets meer kunnen doen," zei hij. Ze was ondanks de opwinding ontspannen, zo ontspannen dat ze hem gewilloos haar polsen liet pakken, op de leuning van de stoel liet leggen en ze met twee riempjes liet vast maken. "Zo Nienke, nog even niet je handen gebruiken." Hij zakte op zijn knieën, kuste heel even plagerig op haar kutje, en zette haar enkels nog iets verder uit elkaar. Ook die bond hij vast, aan de stoelpoot.

"Ze zit er goed bij zo".  De prins stond op en terwijl hij naar haar toe liep, trok hij zijn riem los. Nog voor hij voor haar stond hing zijn broek op zijn enkels en zag ze hoe zijn kleine maar stijve pik geil in haar richting prikte.

"Wat ga je doen prins", lachte Ronald. "Proberen om je klein pikkie in haar kut te stoppen? Weet je zeker dat je haar kunt vullen?" De prins zweeg en drukte zijn pik tegen haar gezicht. "Braaf zijn meisje", zei hij, "dan mag je straks misschien likken." En hoewel Nienke haar mond opende om hem binnen te laten, trok hij zijn broek omhoog. "Chantal, drank en tieten" riep hij terwijl hij terugliep naar de stoel in de voorkamer.

Bijna onmiddellijk zwaaide de deur open. Chantal stapte binnen, rechtop lopen met een fles in haar hand en om haar beide polsen een riem, die om de nek van twee op hun knieën lopen vrouwen zat. Nienke zag dat de vrouwen bijna wat ouder waren, eerder vijftig dan veertig. Ze droegen allebei een seksloze zwarte slip en waren verder naakt. Hun grote borsten sleepten bijna over de grond.

"Dikke tieten", riep Ronald. "Mooi zijn ze niet, maar je kunt er wel lol mee hebben." Nienke keek even naar de borsten van Chantal en de hare. En ze begreep wat Ronald zij en voelde het als een compliment voor hetgeen zij te tonen had. Straks, als ze het zou mogen doen. Maar het was duidelijk dat ze eerst moest kijken wat er verder ging gebeuren.

Pas toen Chantal de twee vrouwen in de hoek bij het raam in de voorkamer zette, zag ze dat daar kettingen hingen en zelfs een heel rad stond, waar je iemand aan vast kon maken. Het waren beelden die ze alleen kenden van sommige films die ze heimelijk gekeken had. Heimelijk, maar wel met een verlangen. Het verlangen om deel te zijn van wat er ging gebeuren.

Chantal deed de eerste vrouw ketting om om haar handen en tilde deze omhoog. Vervolgens scheurde ze haar slip kapot en liet de resten over haar enkels liggen. De tweede vrouw onderging hetzelfde lot.

"Kijk Nienke", zei Ronald terwijl hij opstond en twee staven pakte. "Jij moet na gaan of je dit lekker vind." Met twee snelle bewegingen ramde hij de staven tussen de benen van beide vrouwen. Aan hun gezicht zag Nienke dat dat eigenlijk te snel ging. Ze hadden de tijd niet gekregen om nat te worden, om hun kut voor te bereiden op de snelle penetratie. Maar ze voelde ook dat het heerlijk was om zo'n staaf in zichzelf te voelen, weerloos, overgeleverd aan wat ze met haar zouden doen. En zijn vraag? Of ze het lekker vond? Ze wist dat dat niet de juiste vraag was. Het ging er niet om wat zij vond. Het ging er om hoe de meesters haar wilden gebruiken. Een gebruik dat vanzelf tot genot zou leiden.

Jurriaan stond op. "Zal ik het zo meteen even overnemen?" Nienke hoorde een licht instemmend geluid terwijl Jurriaan op haar af liep. Ze spreidde haar benen nog iets verder uit elkaar en drukte haar kutje wat verder naar boven. Met elke stap dat hij dichter bij haar kwam voelde ze hem sterker en intenser. Ze wilde zijn handen, ze wilde zijn lichaam... Ze wilde hem.

Twee passen voor haar bleef hij staan. Hij draaide zich om en bukte zich. Zijn billen stonden heerlijk gespannen in zijn broek en ademloos keek ze toe hij hij zijn schoenen en sokken uit deed. Daarna ging hij overeind staan, draaide plagerig met zijn billen en trok zijn jasje en overhemd uit. "Mijn god" dacht ze. "Ik wil je." Haar adem stokte toen hij vervolgens met een snelle beweging zijn broek en onderbroek uit trok. Als hij al een onderbroek aan had gehad. Naakt stond hij voor haar, helaas met de rug naar haar toe. "Draai je om", zei ze stil "draai je om en stop je pik in mijn mond". 

Had hij haar gehoord? Hij draaide zich om en voor het eerst zag ze zijn grote, geile stijve pik. Ze opende haar lippen, maar hij leek geen aandacht voor haar mond te hebben. Nog niet. Ze volgde hem terwijl hij naar de kast liep die naast haar stond, de deur opende en een leren broek eruit haalde. En hoewel die super strak om zijn billen en ballen ging zitten, was te teleurgesteld. Teleurgesteld dat hij haar niet had aangeraakt, maar misschien meer nog dat hij eigenlijk geen interesse in haar leek te tonen.

Wil je nog wat drinken? Chantal liep met een fles wijn naar haar toe. "Eh... ik heb nog..." Ze had nog geen slok genomen, zag Chantal toen ook. Chantal pakte het glas en zette het tegen haar lippen. Ze proefde een paar kleine slokjes van de wijn en verbeeldde zich dat het ander vocht was dat tussen haar lippen stroomde. Zijn vocht.

Inmiddels had de prins een van de twee vrouwen losgemaakt en naar de tafel geleid. Met zijn tweeën hielpen ze haar op de tafel. Weerloos lag ze daar eerst met haar hoofd in de richting van Nienke, maar al snel draaiden ze haar om. Nienke kon niet voorkomen dat ze recht in de naakte kut van de vrouw keek. De prins liep naar de kast waar Jurriaan zijn broek uit gehaald had en kwam met vier handboeien terug. Zorgvuldig maakte hij haar polsen en enkels vast aan de tafelpoten. Vervolgens pakte hij een blinddoek en een mondknevel. De vrouw tilde haar hoofd iets omhoog en liet zich gewilloos inpakken.

"Ik denk dat het slimmer is als Nienke niet ziet wat er gebeurt", zei Ronald. Jurriaan knikte. De prins liep weer naar de kast, pakte opnieuw een blinddoek en deed die bij haar om. Ze was nog niet verblind, of ze voelde een hand tussen haar dijen. Een vinger gleed in haar kut en begon haar zachtjes te masseren, tot ze een klap hoorde. De klap klonk heel dichtbij, maar omdat ze zelf niets voelde wist ze dat het de vrouw op tafel moest zijn, wiens lichaam geraakt was. Weer gleed de hand tussen haar dijen. Weer klonk een klap. Weer trok de hand zich even terug. Tien slagen lang ging het spel door. Toen schoof haar blinddoek plots omhoog.

Ze keek recht op het lichaam van de vrouw. Aan de binnenkant van de benen zag ze zes rode striemen, drie aan elke kant. Waar de andere vier klappen terecht waren gekomen kon ze zo 1-2-3 niet zien. Het was ook maar de vraag of het uitmaakte. "Gaat het", vroeg Jurriaan aan de vrouw. Ze knikte. "Mooi", zei hij. "Je moet het goede voorbeeld geven. Want jij zult vanavond niet het meest te leiden hebben". Hij pakte de zweep van tafel en sloeg haar twee keer snel achter elkaar, eerst op de linkerborst, toen op de rechter.

Anton en Ronald waren inmiddels met een kaars in hun hand naast de tafel gaan staan. Meteen na de twee klappen op de borsten druppelden ze vet rond de tepels. Ze zag hoe de vrouw ineenkromp, bewoog in haar boeien maar weinig meer kon doen dan blijven liggen. Een tweede lading vet verdween op haar lichaam, gevolgd door twee slagen van hem. Jurriaan liep naar het hoofdeinde, en pakte de vrouw liefdevol bij haar hoofd. Troostend drukte hij haar tegen zijn naakte borst. "Wil je?" vroeg hij. De vrouw knikte en Jurriaan maakte een gebaar naar de prins, die zijn lichaam over haar boog en zijn hoofd in haar schoot legde. Het schudden van de pijn van de klappen werd vervangen door het trillen van genot door zijn likken.

Ze begon zich eenzaam te voelen. De vier mannen waren bezig met de vrouw en Jurriaan leek al helemaal niet geïnteresseerd meer in haar. Maar ze wist dat ze zou moeten wachten, wachten tot het moment er was dat ze hun handen en lichamen aan haar zouden geven. De pikken in haar, in haar mond, in haar kut, in haar kont... ze kon er niet op wachten. Maar ze wist dat het moest.

"Je ring". Ze schrok toen ze Jurriaans stem naast zich hoorde. "Je ring. De ring van de foto." Ze wist wat hij bedoelde, ze wist wat hij ging doen. Ze strekte haar wijsvinger en knikte met haar hoofd naar haar hand. Jurriaan, inmiddels weer gekleed, pakte de ring tussen duim en wijsvinger en nam hem voorzichtig van haar hand. "Dank je." Hij stak de ring in zijn zak en schoof haar blinddoek weer omhoog. "We gaan een spelletje doen. Een raadspelletje.

Het enige dat ze kon doen was luisteren. Proberen om te horen wat er gebeurde in de kamer. Mannen- en vrouwenstemmen die onverstaanbaar voor haar fluisterden. Alsof ze een plan smeedden waar zij niets van mocht weten, maar waar ze wel onderdeel van was. Het gevoel alsof het een spelletje verstoppen was, en zij hem was. Maar in tegenstelling tot verstoppertje was het niet alleen spannend, maar ook intens opwindend. Als ze zich vrij had kunnen bewegen, had ze haar handen niet van haar eigen lichaam af kunnen houden.

Eén man begon te grommen, luider en luider. Het geluid van een man die klaar kwam. Ze probeerde te horen wie het was, maar het was te aards om herkennen. Te diep, te vurig. Zo vurig dat ze een spottende pik voor zich zag, toen ze hoorde dat hij klaarkwam. Hij, maar wie?

Ze hoorde hoe Chantal op haar afkwam. Ze deed haar blinddoek af en ze zag Chantal staan met een dienblad. Een gouden dienblad. Er op lag haar ring, geglazuurd met zaad. "Kijk eens goed", zei Chantal. "Van wie denk je dat het is?" Ze had geen flauw idee, al hoopte ze dat het Jurriaans zaad was. Maar eigenlijk was ieder zaad goed. Chantal duwde het dienblad tot onder haar lippen. "Proef eens." Elk zaad smaakte anders wist ze, maar dit smaakte lang niet slecht. Een beetje zout, met een mooie dikte. Ze nam nog een likje en probeerde zich voor te stellen van wie het was. Maar er was geen hint, geen andere hint dan dat de vier mannen met de rug naar haar toe stonden, alle vier gekleed.

"De prins...?" Ze aarzelde maar wist dat ze iets moest zeggen. De prins draaide zich om en ze dag dat zijn pik nog half stijf uit zijn gulp hing. Hij liep naar haar toe en tijdens het lopen verloor hij nog enkele druppels, op de laatste druppels na. Bij haar gekomen pakte hij zijn pik in zijn rechterhand en duwde hem richting haar mond. Ze opende haar lippen een klein beetje en voelde zijn pik in tussen haar lippen glijden. Ze proefde dat hij het niet was. Het zaad van de prins was niet het zaad dat je als "niet slecht" zou classificeren. Het was zuurder dan het zaad dat op haar ring lag.

"En", vroeg Chantal. "Denk je dat je het goed had?" Ze schudde haar hoofd. "Ik ben bang van niet." 

Chantal maakte haar enkels en handen los en pakte haar vast, zodat ze omhoog kwam. Met een paar snelle bewegingen ontdeed Chantal haar van haar kledingstukken en leidde haar naar een soort schavot dat achter haar stond en dat ze nog niet eerder had gezien. Bijna gewilloos plaatste ze haar hoofd en armen en liet ze ook haar enkels weer vastmaken. Voorovergebogen, met gespreide benen, stond ze naakt voor de prins die ze achter zich voelde. Met een snelle beweging stak hij een flinke staaf in haar kutje. Ze was blij dat ze al zo nat was, daardoor viel de pijn mee en bleef beperkt tot een korte scheut. Maar de staaf was geen staaf, voelde ze toen hij langzaam begon te trillen. Langzaam begon, want al snel werd het trillen heftiger, terwijl ze de handen van de prins tussen haar billen voelde. Ze probeerde zich te ontspannen, zodat zijn wijsvinger naar binnen kon glijden. En terwijl de staaf haar klit masseerde voelde ze zijn wijsvinger langzaam bewegen in haar achterste gaatje. Op het moment dat ook haar anus intens geprikkeld werd, trok de prins snel zijn vinger eruit en duwde een tweede staaf, gelukkig iets dunnen dat de staaf in haar kutje, in haar kont.

"Mijn hemel", fluisterde ze zacht in zichzelf, terwijl ze voelde hoe haar geile vocht langs haar dijen spoot. "Als dit de straf is voor een fout antwoord, hoop ik dat ik nooit een goed antwoord geef."

Net voor ze gillend klaar kwam, trok de prins beide staven uit haar lichaam. Het kon haar orgasme niet meer voorkomen, maar terwijl ze intens genoot maakte hij haar ook los en draaide haar om. Het was een rare gewaarwording om te moeten meelopen op het moment dat haar lichaam van alle kanten schudde en weer plaats moest nemen in haar stoel.

Chantal bond haar handen weer vast, vervolgens haar voeten, en deed haar de blinddoek om. Vervolgens voelde ze een pijnscheut in haar rechtertepel. Een klem? Tijd om na te denken had ze niet, want eenzelfde scheut voelde ze links. Na een paar seconden werd de pijn minder, het leek alsof haar borsten zich aanpasten aan de klemmen.

-----